Cambodia

Hallo allemaal, 

Deze keer schrijf ik (Thomas) helaas voor jullie het blog. Na ons vorige blog zijn wij redelijk probleemloos Cambodja binnengegaan. Het lijkt net alsof de Cambodjanen je liever kwijt dan rijk zijn als je het land binnenkomt want ze proberen je vanaf de grens op oneindig veel manieren op te lichten. De ambtenaren aan de grens vragen illegale commissies, de toeristenbussen laten op zich wachten en in Phnom Penh proberen ze je in een achterbuurt met bevriende  tuktuks te droppen, waarbij wij ze gelukkig voor waren door eerder uit te stappen. De Tuol Sleng gevangenis en Killing Fields in Phnom Penh behoren tot een van de minst vrolijke maar wel indrukwekkendste plekken die we bezocht hebben. Je loopt er letterlijk over botten en tanden die door de regen omhoogkomen uit de massagraven. Het 3 jarige horrorregime van de Rode Khmer drukt 40 jaar later nog dagelijks zijn stempel op het Cambodjaanse leven. Voor de rest is Phnomh Penh vooral een grote, drukke en vieze stad waar mijn nieuwe t-shirt met de tekst 'no tuktuk today' mij mijn stembanden gedeeltelijk gespaard heeft. Na Phnom Penh hebben wij het rustige Kampot bezocht en zijn we met een scooter naar het Bokor Hill station gereden. Hier staan verschillende verlaten gebouwen uit de tijd van de Franse bezetting. Een bijzondere plek, enigszins verpest door een afzichtelijk nieuw megahotel/casino op de berg.

De dag erna hebben we voor het eerst kennis gemaakt met de Aziatische stranden op het eiland Koh Rong! We kozen voor een afgelegen strand, coconut beach, waar we 2 nachten hadden geboekt in een tent(!) op het strand. Het eerste dat we van coconut beach zagen was een betonnen pier in aanbouw en een lelijk stuk strand waar de buurman mee bezig was. Deze tegenvaller was van korte duur. De eigenaren van coconut beach waren geweldige mensen en de sfeer die er hing was uitstekend. Iedereen komt er voor rust, natuur en sociaal contact zonder emmers alcohol of pompende beats. Overdag hadden we het strand voor onszelf en konden we vissen vanaf de pier naar ons avondeten. 'S avonds regelde Robbie, de eigenaar, dat er gezamenlijk spelletjes werden gedaan of dat iedereen een wensballon op kon laten. Het mooiste was waarschijnlijk het nachtzwemmen met lichtgevend plankton. Bij elke beweging die je in het water maakte gaf het plankton dat je aanraakt licht! Wonderlijk om te zien. Ook hadden we een eigen huisdier, een mooie zwarte hond die met een Russisch stel dat er voor ons verbleef was mee komen lopen van een ander dorp. Deze hond sliep onder onze tent en liep onder andere met ons mee op onze wandeling naar een nabijgelegen strand. Omdat de andere hond van het resort Jimmy heette hebben wij hem samen met Pedro, een Portugese jongen waarmee we optrokken, Hendrix genoemd. Alles op deze plek klopte, maar na 4 nachten hebben we toch maar besloten verder te reizen. Het was niet alleen voor ons lastig om te vertrekken, ook Hendrix keek erg sip toen wij de boot opstapten.

Na een lange tocht kwamen we in Siem Reap. Een saaie grote stad waar de oude stad Angkor het absolute en waarschijnlijk enige hoogtepunt is. Omdat ik wat koortsig werd hebben we ons bezoek aan de tempel een dagje uitgesteld. Geen slechte keuze want de dag erna voelde ik mij beter en hebben we met prachtig weer rondgefietst tussen de prachtige oude tempels. De ene tempel is nog groter en indrukwekkender dan de andere en ook de enorme bomen die soms compleet vergroeid zijn met de stenen tempels zijn imposant. De locals die je bij elke tempel bevelen om te "buy food, buy drinks!" zijn op den duur wel wat vervelend. Net zoals de Chinese mensenmassa's die bij bosjes in rare poses een foto maken, of eigenlijk van elke pose 20 foto's maken. Foto's maken hebben wij ook gedaan op de boot van Siem Reap naar Battambang. Vanaf het water krijg je een mooi beeld van het leven in een rivierdorp. Af en toe drong de boot zicht omhoog op onmogelijke stroompjes waarbij de takken als zwepen de boot insloegen, niet altijd ongevaarlijk en na een tijdje ook enigszins vervelend. Battambang paste voor ons goed in het rijtje Cambodjaanse grote steden, niet erg mooi, maar met een prachtige omgeving. De bamboetrein is een soort bamboevlot op 2 paar spoorwielen met motor waarmee je over een oud stuk spoor een ritje kunt maken. Een soort afgekeurde achtbaan ritje dat leuk was om eens te doen. De dag erna hebben we ons rond laten rijden door de tuktuk van Savet over het platteland. Het leukste was om bij locals te kijken naar de verschillende ambachten die worden uitgevoerd, zoals het drogen van bananen, het maken van rijstpapier voor loempias of het verwerken van vis tot vispasta. Tegen het eind van de middag hebben we de Killing Cave en de batcave bezocht waar, je raadt het al, tienduizenden vleermuizen massaal verblijven en rond 5 uur 's middags massaal uitvliegen. Ons verblijf ligt er een beetje buiten de stad en voor het eerst hebben we een zithoek in onze kamer/appartement.

Na 8 weken reizen en 3 uur in de rij voor een visum komen we weer terug in Bangkok. Het is nog steeds een grote drukke stad, maar we ervaren de stad wel anders dan 8 weken terug. We gaan op zoek naar een vervanging voor Dianne haar e-reader, maar die blijkt op vier verkeerden na zelfs in Bangkok niet te koop. Met een willekeurige skytrain bekijken we de stad van boven. We eten bij Dianne haar walhalla, het vegetarische festival in Chinatown. Een leuke verzameling standjes met allerlei vegetarische probeersels. We verlaten Bangkok de dag erna definitief om met de boottaxi en trein naar Kanchanaburi te gaan. De 'bridge over the river Kwai' is niet echt bijzonder, de 7 levels tellende Erawan waterval die we de dag erna met brommer bezoeken wel. Een wandeling voert je langs de 7 verdiepingen, de ene met nog blauwer water dan de andere.  Allemaal bevatten ze visjes en flinke vissen die graag wat aan je voet sabelen. Vandaag zijn we per trein naar Surat Thani gereisd, een lange zuidwaartse reis. Ik kan jullie vertellen wat onze plannen daarna zijn, maar dan is Dianne's volgende niet interessant meer dus dat doe ik niet!

Groetjes vanuit het zuiden van Thailand!