Hey mister!

Hoi!

Voor de beeldvorming: ik schrijf dit vanaf een poedersuikerstrand aan een helderblauwe zee in het zuiden van Lombok, Indonesië. Omdat het westelijk deel van Maleisisch Borneo meerdere volle dagen in de bus zou betekenen en de smog op West-Maleisië (het vasteland) tijdelijk weg was, besloten we van Kota Kinabalu terug te vliegen naar Kuala Lumpur. Daar genoten we van een dag en nacht in een luxe appartement. Op het dak van het complex bevond zich een zwembad, vanwaar je een prachtig uitzicht over de Petronas Towers en de omringende stadsdelen had. Vooral in het donker was dit super om te zien. We bussen naar Melaka, wat verder naar het zuiden. Het openbaar vervoer in Maleisië is echt spotgoedkoop, van deur tot deur betaalden we nog geen drie euro per persoon voor dit ritje. Melaka blijkt een erg gezellige stad met een mooi historisch centrum. We zien behoorlijk wat Nederlandse invloeden terug in bijvoorbeeld het 'Stadthuys' of de 'Jonkersstreet'. We blijven er vier dagen en bezoeken een paar van de ontelbare musea in het centrum. Van Melaka reizen we naar Johor Bahru, waar het Indiase nieuwjaar (Deepavali) uitgebreid wordt gevierd, gezellig! Van daaruit is het een klein stukje naar de grens met Singapore, onze volgende bestemming. De prijzen zijn er even slikken, maar wat een verschil met alle voorgaande landen. Alles strak georganiseerd, duidelijk en schoon. We vergapen ons aan de hoge moderne gebouwen, die er vooral in het donker prachtig uitzien. Om het Sentosa-eiland moeten we wel een beetje lachen. Het is een nep amusementseiland, compleet met aangelegde stranden. Er hangt een enorme Disneyland-sfeer, denk de beelden overal en muziek verstopt bij fonteintjes en in bosjes. Onze tweede nacht hier gaan we voor het eerst couchsurfen bij een Deense jongen, erg leuk! In een winkeltje bij hem in de buurt vinden we een pot speculoos (voor zes euro) en zo kan het dat we 's avonds gezellig crackers met speculoos zitten te eten. 

Van Singapore vliegen we naar het hindoeïstische Bali, waar we een taxi naar Ubud nemen. Onze homestay zit (gelukkig) in een aangrenzend dorpje. Enige nadeel zijn de stoepen, waarvan ze bij het aanleggen soms een metertje zijn vergeten. Waar dan een metersdiep gat zit, leuke uitdaging in het donker. De delen die wel compleet zijn liggen vol met offermandjes. Overal ruikt het heerlijk naar wierook en zien we mannen en vrouwen in prachtige traditionele kleding, het blijkt een feestdag te zijn. Veel huizen zien eruit als tempels, zo ook onze homestay. In het centrum van Ubud vol kunstwinkeltjes en yogascholen is het erg druk. Voor het eerst in drie maanden horen we weer veel Nederlands om ons heen. Van alle kanten willen mensen iets van je (Taxi? Fresh mango? Where you going? Sarong miss, cheap price? Taxi sir? Come inside, have a look yes? Coconut? Taxi for you my friend? Massage? NO THANK YOU.) We worden er knettergek van. Het is een handige uitvalsbasis maar voor ons veel te druk en toeristisch. We maken een lange wandeling door de rijstvelden in de omgeving en huren dan een scooter, doei! 

We rijden over willekeurig gekozen kleine weggetjes door het binnenland naar het noorden en dan wordt het al gauw beter. Kleine dorpjes, de vertrouwde zwaaiende en schreeuwende kinderen, overal langs de weg bomen met daarin bloemen in alle kleuren. In het straatbeeld komen we veel bekende woorden tegen, al dan niet met aangepaste spelling: dokter, apothek, notaris, polisi, informasi, decorasi, etc. We relaxen in hotsprings en rijden door de bekende Jatiluwih rijstvelden, prachtig. In Lovina gaan we met gids Ketut (en 38 andere bootjes, weer een grotere plaats) op zoek naar dolfijnen en snorkelen we met alle neefjes van Nemo. Terug door de bergen het binnenland in, waar we rond de Batur vulkaan rijden en de Gunung Abang beklimmen, vanwaar je de vulkaan mooi kunt zien liggen. Dan door naar de oostkust, waar het landschap ontzettend droog is. Onderweg komen we langs verschillende rijstvelden die nog mooier zijn dan Jatiluwih, letterlijk en figuurlijk schitterend in de zon. We slapen in Amed, waar we op verschillende plekken in de omgeving snorkelen, naar de kapper gaan en heerlijk eten. Het eten in de Indonesische warungs bevalt sowieso prima, voor 1 of 2 euro een goede maaltijd die vers wordt bereid. Doordat het laagseizoen is, slapen we in luxe kamers voor 10 - 12 euro inclusief ontbijt. In Lovina zat er dan ook nog een luxe zwembad bij.. Over een bergachtig kustweggetje rijden we terug naar Ubud. Onderweg stoppen er twee schoolmeisjes (denk uniform en vlechtjes, maar al wel op de scooter) die hun geleerde Engels op ons uitproberen en dan giechelend doorrijden. In Ubud blijven we nog een nacht in de homestay en dan nemen we de bus en lokale veerboot naar het islamitische Lombok. 

We beginnen in Senggigi, in het westen. Van hieruit huren we weer een scooter voor een rondje over het zuidelijke deel van Lombok. Het noorden wordt grotendeels in beslag genomen door de gigantische Rinjanivulkaan en het omringende park. Een paar weken geleden is een van de naastliggende kraters uitgebarsten, waardoor een beklimming nu niet mogelijk is. Al zijn alle gidsen in Senggigi prima bereid om je via een creatieve route illegaal naar boven te leiden.. NO THANK YOU. Op dag 1 wordt uit het straatbeeld meteen duidelijk dat Lombok nog iets primitiever is  dan Bali. De tijd lijkt er in veel opzichten stil te hebben gestaan. Op het land worden de ploegen door koeien getrokken en de rest wordt met de hand gedaan. We maken kennis met het regenseizoen, dat een paar dagen voor onze komst in alle hevigheid is aangebroken. We hebben poncho's maar moeten toch regelmatig schuilen. Dat blijkt een voordeel te hebben: een makkelijkere manier voor spontaan contact met locals bestaat er niet. Tijdens de laatste plensbui van de dag ontmoeten we Aghy en een vriend die dezelfde kant op moeten als wij en ons uitnodigen bij Aghy thuis. We drinken de chocolademelk die wij bij ons hadden en kletsen zo goed en zo kwaad als het kan in hun beperkte Engels en ons nog veel beperktere Indonesisch. We 'moeten' van allerlei lekkers uitproberen en ook het avondeten wordt als vanzelfsprekend gedeeld. Via whatsapp wordt er stiekem een derde vriend opgetrommeld en als dan ook nog de stroom uitvalt is het feest compleet. We eten van een kleedje op de grond en om en om zonderen ze zich even af om te bidden als de oproep vanuit de moskee klinkt. Dat wij niet geloven verbaast ze niet, maar begrijpen doen ze het ook niet. We drinken nog maar een kop chocolademelk en moeten dan toch echt door het donker naar onze homestay in Tete Batu. Onderweg zien we nog een kermis, die ook weer in alles doet denken aan vroeger. De familie is gelukkig wakker en we slapen in het huisje waar de vader des huizes in de koloniale tijd zelf woonde. Over diezelfde tijd (your government) heeft hij meer dan genoeg verhalen, gek genoeg allemaal positief. We maken met gids een prachtige trekking door de omgeving. Hij weet van alles te vertellen over alles wat er in de omgeving groeit: tabak, pepers, nootmuskaat, avocado, doerians, ananassen, natuurlijk rijst en nog veel meer. In het bos komen we een groepje zwarte langoerapen tegen die we nog niet eerder hadden  gezien. Dan stappen we weer op de scooter. Onderweg roepen de kindjes 'Hey mister! Hey miss!' We rijden naar Kuta, waar het surferdude-gehalte ons een beetje te hoog is en op dit moment meer hotels/restaurants dan gasten zijn. Maar het is een fijne uitvalsbasis voor de prachtige stranden in de omgeving. Op een daarvan zit ik nu, terwijl Thomas van een van zijn 'brothers' zijn eerste surfles krijgt. Wordt vervolgd, voor nu blaas ik het verhaaltje uit.

Fijne zondag verder!

Liefs uit Lombok